داشتم واسه خودم آهنگ رپ گوش می‌دادم که یهو یکی برگشت گفت کلا شما هایی که این‌جور آهنگا رو گوش می دید ساده اید! البته رپی رو می‌گفت که جنبه‌ی اجتماعی داره…
من حرفش رو ادامه می دم:
بله ساده‌ایم. ساده فکر می‌کنیم. چون همچنان برای اصلاح می‌کوشیم! اساسا ما در این دوره زمانه‌ی انفعال ساده تلقی می‌شیم. چون همچنان بفکر حرکت هستیم. حرکت در دنیای امروزی معنایی نداره؛ بجز این‌که به سود شخصی منتهی بشه. جدا از ما رپ دوست‌ها، می‌تونم بچه‌های سیاسیا رو نام ببرم که برای اصلاح جامعه سعی می‌کنن از احزابشون حمایت کنن و یه نیمچه ایدئولوژی برای خودشون دست و پا کردند. جدا از اینا، بچه مذهبیا رو می‌تونم نام ببرم که همچنان در این دوره زمونه برای یک چیز ماورائی حاضرن قیمت یا سختی‌ای رو به جون و دل بپذیرند. متاسفانه پیچیدگی -در این دوره و با معنای جدیدی که گرفته- خیلی ساده شده. مشکل این‌جاست!
