چند وقت پیش در یک پژوهش علمی خواندم که از کودکان طبقات مختلف آزمونی به‌عمل آمده و به آن‌ها گفته شده تا «سکه‌ی پول»ی را نقاشی کنند. هر که فقیرتر بود سکه را بزرگ‌تر کشیده بود. سکه‌ای که در ذهنش مجسم کرده بود بزرگ‌تر از سکه‌های واقعی است. پول برای فقرا مهم‌تر است.
حالا بیایید و مفهوم فقر را همین ببینید. فقیر فقط کسی نیست که در لباسی پاره به دنبال پول باشد. حوزه‌ی بیش‌تری از جامعه‌ی ما فقیر است. فقیر هر کسی است که از صبح تا شب به دنبال پول باشد؛ در هر لباسی؛ در هر پیشه‌ای و در هر جایگاه اجتماعی. اگر دغدغه‌ی اصلی شما پول است بنظر من شما فقیر هستید. هندوانه فروشی که اول صبح به عشق خانواده بیرون می‌زند و تا بوق سگ کار می‌کند را فقیر نبینید! شاید برای او هم پول مهم باشد، ولی خانواده‌ای دارد که از پول برایش خیلی با ارزش‌تر است.
امروز با کودکی هم‌بازی شدم که از کمک به فقرا تنفر داشت، پول برایش مهم‌ترین چیز بود و با آن‌که از سفری دور و دراز آمده بود، اما هیچ عروسکی به همراه نداشت. فقط کیف پولش را به همراه داشت. جالب است بدانید که پدرش متخصص پزشکی است و مادرش هم مدارج علمی عالی دارد. افسوس که این آدم‌های به ظاهر ثروتمند هم گدایی بیش نیستند.
گدایی یعنی هیچ‌وقت متوجه زیبایی انسانیت نشوی. تمام فعالیت‌ها را به سودآور-مفت تقسیم کنی و هیچ‌گاه به سمت آن کارهای «مفت» نروی. گدا دوست رتبه اولم است که فقط درس خواند و هیچ‌وقت تجربه نکرد. چون در تجربه سود ندید.
صد افسوس از قلب‌های کوچک شما.
با هر کلامی از شما دلم می‌گیرد و هیچ نمی‌گویم.
کل جامعه به این سو می‌رود.
اما نا امید نمی‌شوم.
ای خدای مهربان، هیچ گاه ما را فقیر نکن. الا برای خودت.
