اثر هنری تجلی تصور است و تصور، چیزی نیست جز رؤیای هنرمند از آینده. هنرمندان قدرت شهودی سرشاری دارند و در دوره‌هایی از تاریخ، پیش‌گویان آینده شده‌اند.
انتشار آلبوم خشونت‌آمیز و آخرالزمانی «حق» از فدایی تلنگر است و نشانه‌ای از خشم بالقوه‌‌ای که هیچ انسان عاقلی نمی‌خواهد بالفعل شود. محتوای کلامی موسیقی، سطح جدیدی از مصداق خشونت را در ادبیات عامه گسترش می‌دهد و با شعارهای تند اعتراضات اخیر تناسب دارد. زبان‌شناسان و اهل‌نظر می‌دانند که قبل از بالفعل‌شدن هر چیزی در جامعه، باید گفتمان آن در حوزه‌ی کلمات تثبیت شود.
رفتن به سمت به خشونت گردابی است که شاید در چشم‌اندازی دوردست به «یک روز خوب» برسد. اما قطعاً «جنبه‌ی تاریک» هر اعتراض و انقلابی همان خشونتی است که اجازه می‌دهد تمام جنبه‌های انسانی نادیده گرفته شود. به امید اینکه ناگزیر به زندگی‌کردن و تجربه‌ی تصورات فدایی نشویم.
