“امیدوارم هر جا که میری، یه نفر مثل خودت سر راهت باشه”.
این جمله میتونه زیباترین دعای خیر
و یا بد ترین نفرین ممکن باشد!!!
بنگر که برای تو، دعاست یا نفرین…!
نگید که این جملات ادبی رو توی تلگرام و این‌جور چیزا ندیدید؛ متوجه هستم که منظورش اخلاقیه، ولی جالب بود در تست شخصیت شناسی MBTI بعضی از گونه‌ها از ارتباط با تیپ شخصیتی مشابه خود لذت می‌برند و بعضی حتی از تیپ‌های مشابه متنفرند…
MBTI شورش را در آورده! هر وقت به ویژگی‌های مثبت و منفی شخصیتی خودم در پایان تست نگاه می‌کنم، همان حرف‌هایی از گوشم می‌گذرد که همه به من گوشزد می‌کنند!
آخر چرا این‌چنین است؟
من چیستم؟
لو رفته ام؟
اگر بحث را ادامه دهم یحتمل به آن‌جا می‌رسم که اختیاری ندارم و تیپم همین است که هست و ادامه‌ی ماجرا..
پس از بررسی اجمالی دارم به نتیجه‌ی ارزنده‌ای می‌رسم:
هر نهادی، بسته به نظام و یا مدیران آن نظام راه را برای بعضی تیپ‌های شخصیتی هموار می‌کند! و احتمالا به مرور این تیپ افرادند که بیش‌تر می‌شوند و پله‌های ترقی در آن نهاد را طی می‌کنند. البته جمله‌ی بدیهی‌ای می‌نماید؛ اما اگر با گوشت و پوست خود آن را درک کنید و مصادیق مرور شود، مو به تن آدم سیخ می‌شود!
