این مغزِ سیاست‌زده‌ی ترحم‌انگیزِ در بندِ زبان زیادی خودش را در مفاهیم و قالب‌ها پیچانده؛ آن‌قدر با چپ و راست و این کشور و آن کشور و دین و قومیت و جنسیت کلنجار رفته که فراموش کرده به خودِ زندگی نگاه کند.

وقتی که به فلسطینی‌ها نگاه می‌کنم، چشم آن‌ها پر است از زندگی. من فکر نمی‌کنم که این انسان‌های زنده نیازی به حمایتِ ما مردگان متحرک داشته باشند. برعکس این ماییم که داریم از آن‌ها درسِ زندگی می‌گیریم.