یک روحانی منبری که احتمالا بیش‌ترین زمانش صرف این می‌شه که چه چیزی رو چجوری پای منبرش بگه و بیش‌تر فکر و ذکرش منبرش می‌شه، اصل رو نباید فراموش نکنه.
اشتباه نکنم، شب هشتم محرم بود که آسد حسن آقامیری داشت توی یک هیئت خیابونی سخنرانی می‌کرد و جمعیت زیادی نشسته بودند. پاسی از شب گذشته بود و یک زن سرش رو از پنجره‌ی خانه بیرون آورد و نسبت به صدای بلند سخنرانی اعتراض کرد. آقامیری به یک ببخشید بسنده کرد و منبر پر آب‌وتابش رو نیمه‌کاره رها کرد.
آقامیری رو ول کنید که کی هست، سیره عملی‌مونو بچسبیم…
