یکی از تاثیرگذار‌ترین، پر ارجاع ترین و مبهم‌ترین حرف‌های کتابی و معمارانه‌ام را از کتاب بوطیقای معماری وام گرفته‌ام و بازگو می‌کنم:
لاباتوت همچنین رازی مهم را در گوش ما نجوا می‌کند: راه آموختن شبیه‌سازی است و راه دانستن فراموش کردن.
پژوهشگران دیگری که در باب خلاقیت تحقیق می‌کنند، فرآیند انتزاع خلاقیت را فرایندی طولانی، مشکل، تاکتیکی و در عین حال امیدوارکننده و نوید‌بخش خوانده‌اند.
گاستون باشلار در کتاب بوطیقای فضا در تایید بحثی مشابه به این، تحت عنوان «فراموش‌کاری خلاقه» از ژان لاسکور چنین نقل می‌کند:
هنگام کار به‌علت جذب و دریافت مداوم داده‌ها از طریق تحصیل، مطالعه و تجربه -به واسطه‌ی آموخته‌های ذهنی به حالتی از آگاهی می‌رسید، بدون این‌که به یادآوری این مطلب نیاز داشته باشید که این اطلاعات را کی و کجا بدست آورده‌اید. آفرینش شما به‌عنوان ترکیبی جدید که در زمان و مکانی خاص، چون ندایی که در موقعیت‌های نادر شنیده می‌شوند، ظاهر می‌گردند – ندایی از گذشته‌ی شما، آواز شما»
