Mohammad Farid Mosleh graduated with an MS in Iranian Architectural Studies from the University of Tehran. His studies are focused on the history and historiographies of Iranian contemporary cities and spaces. Relational politics matters in his works, as he seeks the relationship between unseen spatial agencies and infrastructures with classic sites of power to present new narratives.
Fragmented: Highways and the Failure of the Abbasabad Project in Tehran
Abbasabad is one of the largest symbolic political urban projects in contemporary Iran, covering over 5.5 million square meters. Despite its constant political significance since the 1960s and envisioning six exclusive master plans during two regimes, the project faced considerable delays and devastating fragmentation. While all the narratives attribute the unsuccessful history in Abbasabad to macropolitical drawbacks, this study traces the failure by focusing on the emergence of an unseen, non-discursive, and non-human actor. This actor is the highway, which is present throughout Abbasabad and divides the announced official project into several regions, each with its distinct functions and visions. Because the project is ultimately a loss, its history of failure matters more than the official narratives represented in the master plans. Using the Foucauldian genealogical approach and shifting from the notion of politics to relational politics given in ANT, highways emerge as actors with different roles and significant impacts, evolving and interacting unstoppably with Abbasabad. This narrative takes a more grounded perspective, indicating that highways have influenced the master plans, not vice versa. Moreover, politicians had the opportunity to consider such factors; however, macropolitical forces belittled them by pursuing mega-scaled integrated concepts.
از هم گسیخته: بزرگراه‌ها و شکست پروژه‌ی عباس‌آباد در تهران
عباس‌آباد یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های نمادین سیاسیِ شهری در ایران معاصر است که مساحتی بیش از ۵.۵ میلیون متر مربع دارد. علیرغم اهمیت سیاسی آن از دهه‌ی ۱۳۴۰ و تدوین شش طرح جامع ویژه در دو رژیم سیاسی مختلف، این پروژه با تأخیرهای قابل‌توجه و از هم‌گسسیختگی مخربی مواجه شده است. با وجود اینکه که تمامی روایت‌ها تاریخچه‌ی ناموفق اراضی عباس‌آباد را به کاستی‌های کلانِ سیاسی نسبت می‌دهند، در این پژوهش، فهم این شکست با تمرکز بر یک کنشگر نادیده، ناگفتمانی و غیرانسان انجام گرفته است؛ کنشگری به نام بزرگراه در سراسر پروژه حاضر است و طرح رسمی فعلی را به مناطق متعددی تقسیم کرده است که هر یک از این مناطق کارکردها و چشم‌اندازهای متفاوتی دارند. از آنجا که روی‌هم‌رفته این پروژه یک شکست به شمار می‌آید، تاریخچه‌ی شکست آن مهم‌تر از روایت‌های رسمی دیگری است که در طرح‌های جامع بازنمایی شده است. با بهره‌گیری از رویکرد تبارشناسی فوکویی و گذار از مفهوم سیاست به سیاستِ نسبت‌مند بر اساس نظریه‌ی کنشگر-شبکه، بزرگراه‌ها به‌عنوان کنشگرانی ظهور می‌کنند که نقش‌های مختلف و تأثیراتی مهم بر شکل‌گیری اراضی عباس‌آباد دارند و به شکل مداوم با اراضی عباس‌آباد تعامل داشته و تکامل یافته‌اند. این روایت از دیدگاهی زمینه‌گراتر برخوردار است و نشان می‌دهد که بزرگراه‌ها بر طرح‌های جامع مؤثر بوده‌اند و نه برعکس. افزون بر این، با وجود اینکه سیاستمداران فرصت‌هایی برای در نظر داشتن عوامل این‌چنینی داشته‌اند، اما نیروهای کلان‌سیاسی با دنبال‌کردن کانسپت‌های یکپارچه در مقیاس عظیم، آنها را نادیده گرفتند.
Mosleh, M. F. (Forthcoming). Fragmented: Highways and the Failure of the Abbasabad Project in Tehran. Planning Perspectives. https://doi.org/10.1080/02665433.2024.243614