در باب دوست داشتن
کتاب روانشناسی اجتماعی می خواندم. بخشی از کتاب در باب دوست داشتن بود و آنچه در ذهنم مانده نقل قولی از تولستوی است:
«ما بهخاطر احسانی که مردم به ما کردهاند، آنها را کمتر از زمانی دوست داریم که خودمان به آنها نیکی کرده باشیم.»
و چه زیباست این امر به ظاهر متناقض.